ในสภาพแวดล้อมของกรุงเทพฯ ที่ซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของผัดไทยและควันจากท่อไอเสียของรถตุ๊กตุ๊ก ผมพบว่าตัวเองกำลังยอมรับความท้าทายที่ไม่ธรรมดา Nicopop สนใจเรื่องราวที่เต็มไปด้วยควันบุหรี่ของผม จึงสะกิดผมให้เล่าเรื่องราวการเลิกบุหรี่ของผม ให้คุณลองจินตนาการถึงความกล้าที่จะเลิกบุหรี่ในเมืองที่พลุกพล่านจอแจและมีชีวิตชีวาตลอดเวลาดูนะ ก็คล้าย ๆ กับการมองหาความเงียบสงบกลางฟลอร์เต้นรำนั่นแหละครับ

ผมก็เป็นคนธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ติดอยู่ในกับดักของควันบุหรี่ของกรุงเทพฯ ที่สาบานว่าจะต้องเป็นอิสระจากมัน ผมอดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะในความย้อนแย้งนั้น ในเมืองหลวงที่พลุกพล่าน เต็มไปด้วยสิ่งล่อใจต่าง ๆ ผมกำลังเลือกเส้นทางที่ไม่ค่อยมีคนเดินสักเท่าไหร่ นั่นคือ เส้นทางที่สะอาดและปลอดบุหรี่

เช่นเดียวกับเรื่องราวดี ๆ มีคุณค่าเรื่องอื่น ๆ เรื่องราวของผมก็เต็มไปด้วยอุปสรรคและเสียงหัวเราะเหมือนกัน เมืองที่มีชีวิตชีวานี้กลายเป็นฉากหลังของความผิดพลาดและชัยชนะที่ตลกขบขันบนเส้นทางสู่การเลิกบุหรี่ของผม กรุงเทพฯ เมืองที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา พร้อมที่จะแสดงให้ผมเห็นว่าสามารถทำให้ชีวิตมีความสุขอย่างแท้จริงได้โดยไม่ต้องมีบุหรี่อยู่ในมือ

ความสัมพันธ์ของผมกับบุหรี่: วันแรก ๆ

ในใจกลางกรุงเทพฯ ที่คึกคักจอแจไปทั่วทุกหัวมุมถนน การเดินทางของผมกับบุหรี่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น มันเป็นการเริ่มต้นที่ค่อนข้างตลกอยู่สักหน่อย โดยได้รับแรงผลักดันจากความต้องการมีส่วนร่วมหรือเป็นส่วนหนึ่งมากกว่าอยากที่จะสูบบุหรี่จริง ๆ แล้วผมก็มายืนอยู่ตรงจุดนั้นอย่างเก้ง ๆ ก้าง ๆ น่าอึดอัดใจท่ามกลางฝูงชนที่ทันสมัยของเมือง ที่ซึ่งถือว่าบุหรี่เป็นตั๋วหรือใบอนุญาตอย่างไม่เป็นทางการไปสู่การเข้าสังคม

ด้วยข้อแก้ตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมือนกับควันบุหรี่รูปวงกลมเล็ก ๆ ที่ผมพยายามพ่นออกไป ผมก็มุ่งหน้าเข้าสู่โลกของการสูบบุหรี่ “มันก็แค่การเข้าสังคม” ผมแอบหัวเราะกับตัวเอง ราวกับว่าการสูบแต่ละครั้งเป็นเพียงการเชื่อมโยงเล็ก ๆ น้อย ๆ กับสถานบันเทิงยามค่ำคืนที่คึกคักของเมืองก็เท่านั้น “ช่วยให้ผมมีสมาธิ” ผมคิดรำพึงอย่างขบขันแกมเหน็บแนมขณะที่ในใจลึก ๆ ผมคิดว่าจะลองบุหรี่ยี่ห้อไหนต่อไปดี

ในกรุงเทพฯ บุหรี่ไม่ได้เป็นแค่ยาสูบมวนหนึ่งเท่านั้น แต่มันยังเป็นเหมือนไม้กายสิทธิ์ที่ร่ายมนตร์สร้างความมั่นใจและความสนิทสนมกันได้ชั่วขณะ ในเมืองนี้ ท่ามกลางแสงไฟนีออนที่สว่างไสวและการพูดคุยสนทนายามดึก การสูบบุหรี่กลายเป็นส่วนหนึ่งของภาพชีวิตในเมือง ตอนนั้น ผมไม่รู้เลยว่าการกระโดดเข้าสู่โลกแห่งหมอกควันของบุหรี่อย่างสนุก ๆ ไม่เครียดจะนำไปสู่การค้นพบตัวเอง เต็มไปด้วยอารมณ์ขัน ความย้อนแย้ง และการสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ไร้ควันบุหรี่

สัญญาณเตือน: การไอ การหายใจลำบาก และการตระหนักรู้

สัญญาณเตือนดังขึ้นในวันปกติภายใต้แสงแดดที่ร้อนอบอ้าวของกรุงเทพฯ ตอนที่ผมกำลังพยายามสร้างความประทับใจให้กับเพื่อน ๆ ได้เห็นด้วยการพ่นควันบุหรี่ในแบบที่ผมเชื่อว่าเป็นการหายใจออกอย่างมีศิลปะ คล้ายกับการแสดงของมังกรในการแสดงความสามารถพิเศษ แต่ความพยายามของผมกลับลงเอยด้วยการไอเสียงดังมากจนพ่อค้าแม่ค้าริมถนนที่อยู่ห่างออกไปสองช่วงตึกหยุดคิดชั่วขณะว่า พวกเขาควรจะเพิ่มยาแก้ไอลงไปในรายการของที่พวกเขาขายหรือไม่

ขณะที่ผมยืนอยู่ตรงนั้นและก็ไอติดต่อกันเสียงดังมาก ๆ เหมือนท่อไอเสียแตก สุนัขจรจัดตัวหนึ่งก็มองผมด้วยสายตาที่ทั้งสงสารและดูถูกเหยียดหยาม ตอนนั้นเองที่ผมตระหนักได้ว่านิสัยที่ตัวเองเคยคิดว่า “เท่” นั้นได้เปลี่ยนผมให้กลายเป็นภาพที่น่าตื่นเต้นต่อสาธารณะ แต่ไม่ใช่ในแบบที่ผมหวังไว้ นี่ไม่ใช่ภาพฉากกรุงเทพฯ ที่ผมจินตนาการไว้ แต่มันเป็นละครตลกโปกฮา และผมก็ได้เป็นดาราโดยไม่รู้ตัว

ในช่วงเวลาที่สงบมากขึ้นของผม ซึ่งปกติจะมาพร้อมกับการหายใจลำบากคล้ายหอบที่มีเสียงดังวี้ด ๆ ของผมเอง ผมก็จะนึกถึงไลฟ์สไตล์ของผู้ที่สูบบุหรี่ กระเป๋าของผมมักจะส่งเสียงกรุ๋งกริ๋งอยู่เสมอ ไม่ใช่จากเหรียญนำโชค แต่จากไฟแช็กที่ผมเก็บรวมรวบเหมือนนักสะสมของแปลก ช่วงเช้าของผมไม่ได้เริ่มต้นด้วยการยืดเส้นยืดสายเพื่อความสดชื่น แต่เริ่มต้นด้วยเสียงไอ การค้นพบสิ่งแปลก ๆ เหล่านี้เริ่มมากขึ้นเป็นกองพะเนิน ซึ่งแต่ละอย่างก็เป็นเรื่องตลกขบขันแต่เป็นสัญญาณที่ชัดเจนของเส้นทางการสูบบุหรี่ที่ผมกำลังเดินตาม มันถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลงแล้ว ถึงเวลาแล้วที่จะต้องเปลี่ยน “การสูบบุหรี่” เป็น “เสียงหัวเราะ” โดยไม่ต้องหายใจลำบากที่มีเสียงดังเสียงวี้ด ๆ ตามมาอีก

แผนการที่หนึ่ง: การหักดิบหรือเลิกแบบทันที

แผนแรกในการพัฒนาตัวเองของผมซึ่งมีเรื่องราวตลก ๆ อยู่ด้วยนี้เป็นเรื่องที่กล้าหาญพอ ๆ กับที่อาจจะล้มเหลวได้ และแผนการที่ว่านั้นก็คือ การหักดิบหรือเลิกแบบทันที ด้วยความองอาจของฮีโรในละครเศร้าปนตลกขบขัน ผมจึงประกาศให้บ้านของผมเป็นเขตปลอดบุหรี่ ผมคิดว่ามันน่าจะเหมือนกับการฉีกพลาสเตอร์ออกอย่างรวดเร็ว ทันทีทันใด แล้วหายเป็นปกติในที่สุด แต่ความเป็นจริงกลับกลายเป็นเหมือนละครตลกเสียมากกว่า

ในวันแรก อารมณ์ของผมเปลี่ยนแปลงขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างรวดเร็วเหมือนลูกตุ้มที่แกว่งอยู่ในร้านขายนาฬิกา ผมเปลี่ยนการเลิกบุหรี่ด้วยการหาของกินในตู้เย็นแทน มันทำให้ผมพบรักใหม่กับทุกสิ่งทุกอย่างในนั้นตั้งแต่ของดองไปจนถึงเนยถั่ว ซึ่งบ่อยครั้งก็มักจะกินมันในคำเดียว อะพาร์ตเมนต์ของผมซึ่งครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยบุหรี่ ตอนนี้เริ่มมีลักษณะคล้ายสแน็กบาร์หรือร้านขายขนมในสถานพักฟื้นสุขภาพที่แปลกแหวกแนวไปแล้ว

เพื่อมองหาสิ่งที่จะช่วยเบนความสนใจของผมจากบุหรี่ ผมจึงหันไปหาอินเทอร์เน็ต เว็บไซต์หนึ่งแนะนำให้หายใจลึก ๆ แต่ท่ามกลางหมอกควันของกรุงเทพฯ ก็รู้สึกเหมือนแลกเปลี่ยนการไอแบบหนึ่งกับอีกแบบหนึ่ง อีกเว็บไซต์หนึ่งให้การแนะนำเกี่ยวกับสมุนไพร ผมก็ไปตลาดใกล้ ๆ ทำท่าทางบอกว่าผมอยากได้สมุนไพรเพื่อการเลิกสูบบุหรี่ ผมออกจากที่นั่นพร้อมกับถุงพืชผักสมุนไพรหนึ่งถุง ซึ่งเท่าที่รู้นะ ผมคิดว่ามันอาจเป็นสลัดสำหรับมื้อเย็นได้

ผมยังได้พยายามลองแม้กระทั่งดูวิดีโอสะกดจิต นั่งขัดสมาธิและปฏิญาณตนด้วยเสียงพูดเบา ๆ เพื่อนบ้านอาจคิดว่าผมเข้าร่วมลัทธิใดลัทธิหนึ่งก็เป็นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ผมเริ่มคุยกับต้นไม้ของผม กระตุ้นให้มัน (และตัวผมเองโดยอ้อม) เติบโตอย่างแข็งแกร่งและปลอดบุหรี่

ความพยายามแต่ละครั้งเป็นฉากตลกสั้น ๆ แต่ภายใต้เสียงหัวเราะนั้น มีความมุ่งมั่นอันแรงกล้าอยู่ ผมเลิกสูบบุหรี่แบบหักดิบ ตัวสั่นจากการถอนหรือเลิกบุหรี่ แต่ก็เริ่มเพลิดเพลินไปกับรสชาติของชีวิตที่ปลอดบุหรี่ ซึ่งเป็นวิธีการรักษาที่แปลกประหลาดในแต่ละครั้ง

แผนการที่สอง: Nicopop และศิลปะการหันเหความสนใจที่เฉียบแหลม

เมื่อการหักดิบของผมทำให้ผมกลายเป็นคนชอบกินขนมและส่งเสียงพึมพำด้วยคำปฏิญาณตน ผมก็ได้มาพบกับแผนต่อไปของผมโดยบังเอิญ นั่นคือ Nicopop เม็ดอมสีไข่มุกเม็ดเล็ก ๆ เหล่านี้ให้สารนิโคตินโดยปราศจากควัน คล้ายกับนักมายากลที่สัญญาว่าจะดึงกระต่ายออกจากหมวก แม้จะน่าสงสัย (มาก!) แต่ก็เข้าตาจน ผมจึงตัดสินใจลองใช้มันดู

นำ Nicopop เข้าสู่กิจวัตรประจำวันของผมก็เหมือนกับการเชิญเพื่อนใหม่ที่แหวกแนวเข้ามาในชีวิต มันแนบเนียนไร้ร่องรอย ใช้ได้ทุกเวลาที่ผมรู้สึกอยากบุหรี่ เหมือนเพื่อนที่แอบอยู่เงียบ ๆ ในการต่อสู้กับบุหรี่ของผม ที่ร้านกาแฟ แทนที่จะออกไปสูบบุหรี่ ผมก็จะเอามันออกมาหนึ่งเม็ด โดยยิ้มให้กับสายตาที่งุนงงของบาริสต้าราวกับว่าผมมีความลับดี ๆ เก็บเอาไว้

พลุกพล่าน และในขณะที่ผู้คนต่อรองราคากันอยู่ ผมก็จะค่อย ๆ เอาเม็ดอมสีไข่มุกเม็ดเล็ก ๆ ออกมาโดยที่ผู้คนไม่สังเกตเห็น เหมือนว่าตัวเองเป็นสายลับในภารกิจอะไรสักอย่าง เพื่อน ๆ สังเกตเห็นว่าผมไม่พักสูบบุหรี่และรู้สึกประหลาดใจสงสัย ซึ่งผมก็จะตอบกลับด้วยการเผยโฉม Nicopop ของผมให้พวกเขาได้เห็นด้วยท่าทางแบบในละคร ราวกับว่ากำลังเปิดเผยจุดไคลแม็กซ์ของนิยายแนวสืบสวนสอบสวนอะไรแบบนั้น

แต่เหตุการณ์ก็ไม่ได้ราบรื่นไปเสียหมด ครั้งหนึ่ง ตอนที่ผมพยายามแอบใช้ Nicopop บนรถเมล์ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่อัดแน่นเป็นปลากระป๋อง ผมก็บังเอิญทำมันทั้งแพ็กตกลงไปบนพื้นด้วยความซุ่มซ่าม แล้วมันก็กลิ้งไปตามทางเดิน ตอนที่ไล่ตามมันไป ผมก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับความไร้สาระของเรื่องทั้งหมด ผมซึ่งครั้งหนึ่งเคยสูบบุหรี่จัด ตอนนี้กำลังไล่ตามเม็ดอมสีไข่มุกรสมิ้นต์เหมือนเด็กที่วิ่งไล่ตามลูกอม

ท่ามกลางพฤติกรรมและการกระทำประหลาด ๆ และน่าขบขันทั้งหลายที่เกิดขึ้น Nicopop ก็ค่อย ๆ ร่ายเวทย์มนตร์ของมันอย่างช้า ๆ ความอยากลดลง ขนมขบเคี้ยวก็ลดลง และผมก็พบว่าตัวเองกำลังเพลิดเพลินกับมือที่ปลอดบุหรี่ที่ Nicopop มอบให้ เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจทีละน้อยที่แนบเนียนไร้ร่องรอยในแต่ละครั้ง

กลุ่มสนับสนุน: เพื่อน ศัตรู และเพื่อนในคราบของศัตรู

เมื่อข่าวเกี่ยวกับการเลิกบุหรี่ของผมแพร่สะพัดออกไป แวดวงสังคมของผมก็กลายเป็นกลุ่มแปลก ๆ ซึ่งแต่ละคนก็เพิ่มอารมณ์ขันของตัวเองให้กับการเดินทางของผม มีเพื่อนขี้ลืมของผมคนหนึ่ง ซึ่งทั้ง ๆ ที่ผมประกาศเลิกบุหรี่ไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ยังยื่นบุหรี่ให้ผมทุกครั้งด้วยสีหน้าที่สับสนงุนงงเหมือนถามว่า “เรายังทำแบบนี้กันอยู่รึเปล่า?”

จากนั้น จู่ ๆ เพื่อนที่รักสุขภาพก็ปรากฎตัวขึ้น พร้อมด้วยเรื่องของสมุนไพรและท่าโยคะต่าง ๆ โดยมีเป้าหมายที่จะผลักดันความมุ่งมั่นของผมให้อยู่ในระดับสูงสุด คำแนะนำด้วยความกระตือรือร้นของเพื่อนผู้ใส่ใจสุขภาพนั้นมากจนน่าขบขันพอ ๆ กับที่ยากเกินกว่าจะรับมือได้

เพื่อไม่ให้น้อยหน้า มีคนในครอบครัวบางคนแสดงความสงสัยอย่างภาคภูมิใจ โดยวางเดิมพันอย่างสนุกสนานกับความตั้งใจของผม คำพูดเสียดสีแต่ละคำ การเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัยในแต่ละครั้งล้วนเป็นแรงจูงใจที่ซ่อนอยู่ ซึ่งผลักดันให้ผมพิสูจน์ว่าพวกเขาคิดผิด

ในบรรดาตัวละครที่หลากสีสันนี้ เรื่องราวเส้นทางการปลอดบุหรี่ของผมก็ได้เปลี่ยนจากการบรรลุเป้าหมายเพียงอย่างเดียวไปเป็นการเดินทางร่วมกันมากขึ้น เป็นละครตลกที่มีทั้งความผิดพลาดและการให้กำลังใจ โดยที่ตัวละครแต่ละตัวไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตามต่างก็มีส่วนร่วมในเรื่องราวนั้นอย่างไม่อาจคาดเดาได้

กรุงเทพฯ ที่ไม่ธรรมดา: พบการผจญภัยที่ปลอดบุหรี่ครั้งใหม่

ในชีวิตปลอดบุหรี่ที่ผมเพิ่งค้นพบนี้ กรุงเทพฯ ได้กลายมาเป็นสวนสนุกแห่งกิจกรรมเพื่อสุขภาพที่ดียิ่งขึ้น ผมเปลี่ยนสถานที่สูบบุหรี่เป็นวัดอันเงียบสงบ ที่ที่ผมได้พยายามฝึกทำสมาธิ ลองนึกภาพว่า ผมกำลังนั่งขัดสมาธิ พยายามทำจิตใจให้สงบ ซึ่งผมสงสัยว่าผมทำถูกรึเปล่า หรือว่าขาของผมควรจะต้องรู้สึกชาแบบนั้น

จากนั้นก็มีการวิ่งเหยาะ ๆ หรือจ็อกกิงตอนเที่ยงคืน โดยที่ผมจะต้องหลบรถเข็นขายอาหารริมทางและเดินฝ่าฝูงชนยามค่ำคืนเหมือนตัวละครในวิดีโอเกม เก็บอากาศหายใจแทนการเก็บเหรียญ ถ้าจะให้พูดแบบประชดประชันซึ่งก็เป็นนิสัยที่ไม่เคยหายไปของผม ก็น่าจะพูดได้ว่า ตอนนี้ผมหายใจหอบจากการออกกำลังกายแทนที่จะไอเพราะบุหรี่แทน

การเปลี่ยนแปลงแปลก ๆ ไม่ธรรมดาเหล่านี้ทำให้ผมเดินผ่านเส้นทางที่ไม่ค่อยมีคนเหยียบย่ำในกรุงเทพฯ ตั้งแต่การฝึกโยคะหัวเราะที่ทำให้ผมงุนงงเป็นที่สุดแต่ก็รู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าอย่างประหลาด ไปจนถึงร้านน้ำผลไม้ปั่นที่มีชื่อผลไม้แปลก ๆ ซึ่งยากในการออกเสียงสำหรับผม ในแต่ละวันก็จะมีบทใหม่ที่ไร้สาระเล็กน้อยในหนังสือผจญภัยที่ปลอดบุหรี่ของผม

ความล้มเหลวและความสำเร็จ: สถานการณ์ที่ขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนนั่งรถไฟเหาะ

เส้นทางสู่การเลิกบุหรี่ไม่ใช่เส้นทางตรง ๆ อีกต่อไป แต่เป็นเหมือนนั่งรถไฟเหาะที่มีอารมณ์ขันแบบมืดมนมากกว่า เย็นวันหนึ่ง การเห็นเพื่อนเก่าสูบบุหรี่ทำให้ผมอยากบุหรี่ ก่อนที่ผมจะรู้ตัว ผมก็เอื้อมไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ เหมือนแมวขโมย แต่ก่อนที่ผมจะได้ทันจุดบุหรี่ จู่ ๆ ก็มีลมแรงพัดเอาบุหรี่ออกไปจากนิ้วมือของผม ตกลงไปบนแอ่งน้ำใกล้ ๆ มันเปียกแฉะและใช้การไม่ได้อยู่ตรงนั้น ราวกับว่าพระแม่ธรณีก็กำลังส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยกับการกระทำของผม

ผมรู้สึกว่าถูกตำหนิแต่ก็ขบขันเล็กน้อย ซึ่งผมถือว่ามันเป็นสัญญาณจากจักรวาล ความผิดพลาดช่วงสั้น ๆ ของผมกลายเป็นการยืนยันความมุ่งมั่นของผมอีกครั้ง ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับการเข้ามาแทรกแซงอันน่าทึ่งของจักรวาล ดูเหมือนว่าแม้แต่องค์ประกอบต่าง ๆ ทางธรรมชาติก็ร่วมมือกันเพื่อสนับสนุนเส้นทางการเลิกสูบบุหรี่ของผม ทำให้การสะดุดหรือผิดพลาดในแต่ละครั้งกลายเป็นส่วนหนึ่งของความตลกขบขันและชัยชนะในการเดินทางของผม

ค้นพบด้านที่สดใสกว่า: ประโยชน์ที่ไม่คาดคิดของชีวิตที่ปลอดบุหรี่

การเลิกสูบบุหรี่เผยให้เห็นถึงประโยชน์ที่ผมไม่เคยได้โฆษณาไว้ในโบรชัวร์เกี่ยวกับชีวิตปลอดบุหรี่ของผม อย่างแรกก็คือได้ค้นพบเรื่องของอาหาร ใครจะรู้ว่าอาหารริมทางในกรุงเทพมีรสชาติมากกว่า “ควันบุหรี่”? ต่อมรับรสของผม ซึ่งครั้งหนึ่งเคยอยู่ภายใต้การควบคุมของบุหรี่ ตอนนี้ก็ช่วยให้ผมสามารถลิ้มลองรสชาติอาหารที่หลากหลายในแต่ละวันได้แล้ว จากนั้น ผมก็ค้นพบคาราโอเกะ ซึ่งก่อนหน้านี้ปอดของผมที่เคยใช้ในการสูบบุหรี่ ตอนนี้ก็กำลังร้องเพลงด้วยความเพลิดเพลินได้อย่างน่าประหลาดใจ ทำให้ผมกลายเป็นดาราเพลงป๊อปอย่างไม่คาดคิด (อย่างน้อยก็ตอนที่ผมอาบน้ำ) และอย่ามองข้ามเงินที่ผมเก็บได้นะ ผมมีเงินในกระเป๋าตังค์มากขึ้น ประหยัดเงินไว้สำหรับวันหยุดพักผ่อนแทนที่จะหายไปกับการสูบบุหรี่

บทสรุป: ด้านที่สว่างสดใสของการเลิกนิสัยสูบบุหรี่

พอมองย้อนกลับไปในเส้นทางปลอดบุหรี่ของผมแล้ว ผมก็ตระหนักได้ว่าการเลิกบุหรี่ก็เหมือนกับกรุงเทพฯ ที่ผสมผสานระหว่างความวุ่นวายกับเสน่ห์อันมีชีวิตชีวา การไอแต่ละครั้งกลายเป็นเสียงหัวเราะ ความอยากแต่ละครั้งเปลี่ยนไปเป็นการผจญภัยที่แปลก ๆ ซึ่งได้ทำให้โลกของผมมีสีสันที่สดใสและน่าขบขันมากขึ้น ดังนั้น สำหรับผู้ที่คิดจะเลิกบุหรี่ ผมขอแนะนำให้เปิดรับการเดินทางด้วยทัศนคติเชิงบวกและมี Nicopop อยู่ในกระเป๋าของคุณ เส้นทางนี้อาจจะคดเคี้ยว แต่เสียงหัวเราะและลมหายใจที่สดชื่นตลอดทางนี้ก็จะทำให้การเดินทางครั้งนี้คุ้มค่า มาดื่มฉลองให้กับการก้าวไปข้างหน้าตามท้องถนนที่ปลอดบุหรี่ในกรุงเทพฯ ด้วยเสียงหัวเราะและความเบิกบานใจกันเถอะ!